Καλοκαίρι του 1828. Ένα αγόρι 17 ετών περιπλανιέται στους δρόμους της Νυρεμβέργης. Το όνομά του είναι Κάσπαρ Χάουζερ. Έχει περπατησιά μικρού παιδιού και λίγες μόνο λέξεις είναι σε θέση να προφέρει καθαρά, και αυτές τις επαναλαμβάνει ξανά και ξανά. Στο χέρι του κρατά μια επιστολή. Κατά τα λεγόμενά του, πέρασε όλα τα χρόνια του κλεισμένος σε ένα σκοτεινό μέρος, σιτισμένος με νερό και ψωμί. Στη σύντομη ζωή του, αποκτά φίλους και συμμάχους, αλλά και φανατικούς εχθρούς.
Δύο αιώνες από τη δολοφονία του, το 1833, ο Κάσπαρ Χάουζερ, το αποκαλούμενο «παιδί της Ευρώπης», που η ιστορία του ενέπνευσε πλήθος λογοτεχνών και καλλιτεχνών ανά τον κόσμο, εξακολουθεί να σαγηνεύει και να αποτελεί ένα από τα άλυτα μυστήρια της παγκόσμιας ιστορίας.
Ποιος ήταν, στ’ αλήθεια, ο Κάσπαρ Χάουζερ; Ένας τυχοδιώκτης, ένας απλός απατεώνας ή ο νόμιμος κληρονόμος του θρόνου του Μπάντεν, που απομακρύνθηκε από τα ανάκτορα μόλις γεννήθηκε και δολοφονήθηκε για λόγους διαδοχής;